Böhmer/Will, Regesten (706-1288)

5045 Quellen in dieser Liste. Sie sehen die Quelle 367.

BW, RggEbMz 06 Nr. 043

Datierung: (2) 4. Februar 856

Quelle

Ohne Aussteller, Empfänger und Empfangsort

Archiv: Böhmer/Will, Regesten

Weitere Überlieferung:

  • Böhmer/Will, Regesten mit Verweis auf: siehe Angaben im Text.

Inhalt

Kopfregest:

Tod des Erzbischofs Rhabanus Maurus.

Vollregest:

Mense Februario, 4 die mensis eiusdem Rhabanus archiepiscopus Moguntiacensis aecclesiae defunctus est, habens in episcopatu an nos 8, mensem unam. Ruodolfi Fuldensis Ann. in: M. G. SS. I, 370. Codd. 1 u. 2: Mense Februario, 4 die mensis, defunctus est Rhabanus, aeus Mog. ecclesiae, habens in episcopatu annos 9, mensem unum et dies quatuor. L. c. Codd. 3, 4, 5;

Truago [Mettensis episc.] et Rabanus obierunt. Ann. Alam. l. c. 50;

Rabanus aeus obiit. Ann. Hildesh. 1. c. III, 46;

Leo papa obiit, et Rabanus aeus. Ann. Quedlinb. l. c. 46;

Rabanus aeus obiit. Ann. Weissemb. l. c. 47;

Rabanus aeus Mogontiacensis obiit. Lamberti Ann. l. c. 47:

Obiit Rabanus aeus Moguntinus. Ann. Laub. in: M. G. SS. IV, 14;

Rhabanus aeus, bonus dictator, obiit. Ann. Ottenbur. l. e. V, 3;

Rabanus episcopus Mog. obiit. fer. 2 non. Febr. Marianus Scot. l. c. 551;

Rabanus aeus Mog. obiit. Ann. Disib. in: Böhmer, Font. III, 175;

Rabanu aeus sedit annos 9, obiit 856. Cat. episc. Mog. in: Böhmer, Font. III, 139 u. Jaffé, Mon. Mog. 3; 856

Hraban aeus. Ann. necrol. Fuld. min. bei Dronke, Trad. Fuld. 170 u. bei Böhmer, Font. III. 153.

Zum Jahr 855:

Rabanus Magon. obiit. Ann. Wirzeb. in: M. G. SS. II, 241.

4. non. Febr. Rabanus aeus Mog. in Necrol. Mog.: Böhmer, Font. III, 141 und Jaffé, Mon. Mog. 723.

Hraban Ep. et Mon. 2 non. Feb. in: Vetus diptych. Fuld. bei: Schannat, Vind. 16 und Böhmer, Fontes III, s. X. - 856.

2 non. Febr.: Rabanus archiepiscopus Mog. presbyter et monachus. Kalendarium necrol. b. Mariae virg. in monte Fuld. in: Böhmer, Font. IV, 451.

Raban. episc. 2 non. Febr. Ann. necrol. Fuld. maiores bei: Schannat, Hist. Fuld. 468 u. Böhmer, Font. III, 155.

Exinde in pontificatum mogontiacensem sublimatus, virtutibus plenus ibidem in pace quievit. 2 non. Febr. ob. Liber mortuor. fratrum. in: Dronke, Antiquit. Fuld. 164 und 186 u. Böhmer, Font. III, 163.

Dass er in Winkel gestorben, ist unerwiesen. Bodmann (Rheing. Alterth. 91) sagt: »eine noch ungedruckte Legende des XII. Jahrhunderts beschreibt seinen Tod gar umständlich. Diese Legende ist weiter nicht bekannt.« Über sein Begräbniss zu St. Alban in Mainz vergl. Mabillon AA. SS. saec. IV b 36 und Serarius bei Joannis, R. M. I, 404.

Die Grabschrift, die er selbst verfasst, findet sich unter seinen Gedichten (Migne CXII, 1617) und lautet:

Lector honeste, meam si vis cognoscere vitam
Tempore mortali, discere sic poteris.
Urbe quidem genitus sum, et saero fonte renatus:
In Fulda posthaec dogma sacrum didici.
Quo monachus factus, seniorum jussa sequebar:
Norma mihi vitae regula sancta fuit.
Sed licet incaute hanc, nec fixe semper haberem,
Cella tamen mihimet mansio grata fuit.
Ast vbi jam plures transissent temporis anni,
Conuenere viri vertere fata loci.
Me abstraxere domo inualidum, Regique tulere,
Poscentes fungi Praesulis officio:
In quo nec meritum vitae, nec dogma repertum est:
Nec pastoris opus jure beneplacitum.
Promptus erat animus: sed tardans debile corpus.
Feci quod poteram, quodque Deus dederat.
Nunc rogo te ex tumulo, frater dilecte, juuando,
Commendes Christo me vt precibus Domino.
Judicis aeterni me vt gratia saluet in aeuum,
Non meritum aspiciens: sed pietatis opus.
Rabani nempe mibi nomen: cui lectio dulcis
Diuinae legis semper vbique fuit,
Cui Deus omnipotens tribuat caelestia regna,
Et veram requiem sem per in arce poli.

Migne CVII, 1671.

Die Streitfrage über die Grabesstätte Rabans zu St. Alban behandelt ausführlich Serarius bei Joannis I, 403 -405. - Die Gebeine Rabans wurden i. J. 1515 durch den Erzb. Albrecht von Brandenburg nach Halle transferiert. Unde cum anno Moguntini archiepiscopatus sui primo, Magdeburgensis autem secundo, pro Dei amore et reverentia sanctorum apud Moguntiam circumeundo sacras more suo visitaret ecclesias, basilicam divi martyris. Albani devotus intravit, et videns decem praescriptorum pontificum sancta corpora sine honore neglecta, authoritate non minus apostolica quam ordinaria usus, corpus divi Rabani quondam archiepiscopi totum et sancti Maximi episcopi medium, permissione canonicorum inde abstulit, et in Saxoniam transferens, apud Hallas oppidum in basilica castri sancti Mauricii solenni processionis officio collocavit anno dominicae nativitatis millesimo quingentesimo quinto decimo indictione Romanorum tertia: a transitu vero ipsius beati Maximi, anno millesimo centesimo tricesimo septimo: ad laudem et gloriam domini et salvatoris nostri Jesu Christi, qui vivit et regnat cum Deo patre in unitate spiritus sanci Deus, per omnia secula seculorum, Amen. Vita Maximi episc. Mog. in: Surius, Vitae sanctorum IV, 405.

Quellenansicht

Keine

Metadaten

Personenindex

Körperschaften

Zitierhinweis:

BW, RggEbMz 06 Nr. 043, in: Die Regesten der Mainzer Erzbischöfe, URI: http://www.ingrossaturbuecher.de/id/source/10527 (Zugriff am 17.05.2024)