Böhmer/Will, Regesten (706-1288)

5045 Quellen in dieser Liste. Sie sehen die Quelle 2458.

BW, RggEbMz 30 Nr. 413

Datierung: 9. April 1200

Quelle

Ohne Aussteller, Empfänger und Empfangsort

Archiv: Böhmer/Will, Regesten

Weitere Überlieferung:

  • Böhmer/Will, Regesten mit Verweis auf: B-F, Reg. imp. V, S. 17a; auch: Grandidier, Oeuvres hist. III, 227, nr. 99. Vgl. Winkelmann, Philipp v. Schwaben. I, 173, 174, 176; hierzu die Rezension (Scheffer-Boichorst) in Sybel's Hist. Ztsch. XXXIII, 151, dann die Erwiderung von Winkelmann und die Replik von Scheffer-Boichorst a. a. o. XXXIV, 234 flgde.

Inhalt

Kopfregest:

Hoftag zu Straßburg.

Vollregest:

Hoftag. In einem Brief König Ottos an Papst Innocenz III. hebt derselbe hervor, dass durch die Bemühungen des Erzbischofs Konrad von Mainz ein Waffenstillstand bis Martini zustande gekommen sei und, dass jener auch eine demnächstige Besprechung der beiderseitigen Anhänger Philipps und Ottos zwischen Andernach und Koblenz veranlasst habe ... notificantes quod inter principes inferiores et superiores qui sunt circa Renum tam ex parte nostra quam ex parte ducis Sueviae, mediante Moguntinensi Archiepiscopo, qui ad hoc plurimam adhibuit operam, quo tamen nondum plene novimus affectu usque ad festum beati Martini trugae sunt firmatae ... Ad hoc etiam Moguntinensem archiepiscopum elaborasse, nostrosque consensisse iuxta admonitionem vestram, ut colloquium esse debeat inter Andernacum et Confluentiam in proxima sexta feria post festum beati Jacobi apostoli [Juli 28], vestram nolumus latere pietatem: in quo debent convenire, secundum quod inter eos condictum est, ex parte nostra Coloniensis archiepiscopus, Monasteriensis episcopus, Leodiensis electus, Traiectensis episcopus, Paderbornensis episcopus, abbas Corbeiensis, dux Brabantiae et comes Flandriae, ex parte vero ducis Sueviae, Salzburgensis archiepiscopus, episcopus Frisingensis, episcopus Basiliensis, Argentinensis episcopus, Trevirensis archiepiscopus, dux Meraniae, marchio Conradus de Landisberc, B. dux Ceringiae et ipse Maguntinus, tamquam mediator, qui huic rei hactenus sollicitudinem, quam potuit, impendit. Qui principes finaliter de facto imperii in eo colloquio tractare debent, et praesentibus dissidiis omnino finem imponere et quod a maiori parte ipsorum de corona Romani imperii statutum fuerit, hoc ab ipsis, ceterisque Allemanniae principibus inviolabiliter volunt observari.

Quellenansicht

Keine

Metadaten

Zitierhinweis:

BW, RggEbMz 30 Nr. 413, in: Die Regesten der Mainzer Erzbischöfe, URI: http://www.ingrossaturbuecher.de/id/source/15142 (Zugriff am 19.05.2024)