Inhalt

Kopfregest:

Synode in Mainz.

Vollregest:

Synode, berufen durch die Gesandten des Gegenpapstes Clemens III., durch Wezilo und den Kaiser, bestätigt die Absetzung Gregors und die Einsetzung Clemens'. Die dem Kaiser feindlichen Bischöfe wurden für abgesetzt erklärt und die treuga dei wurde zum Reichsgesetz erhoben. Synodus Mog. apud sanctum Albanum habetur. Ann. Wirzeb. in: MGH SS 2, 245. u. Ann. Hildesh. in: MGH SS 3, 105;

Synodus post albas, secunda ebdomada, a legatis Wigberti, a Werinhario aeo aliisque episcopis et ab imperatore Mogontiae collecta, episcopos ab imperatore dissidentes dampnavit, deposuit, in quorum locum constituuntur et ordinantur alii. Ann. August. in: MGH SS 3, 131;

Sed hi omnes adversarii ecclesiae Dei in tercia epdomada post finitam sinodum, suam Mogontiae collegerunt non sinodum set conciliabulum. In quo umbratilem sententiam excommunicationis contra fideles sancti Petri deprompserunt; utpute nequaquam illos excommunicare valentes, set apertissime se ipsos a communione catholicorum sequestrantes, ut non tantum iudicio sanctae aecclesiae, sed et proprio eorum iudicio, sicut omnes heretici, a catholicis essent separati. Sedes quoque catholicorum episcoporum viventium temeraria cupiditate cecati sibi vendicare non timuerunt. Bernoldi Chron. in: MGH SS 5, 443;

Synodus Mogontiae habetur, cui interfuit imperator; ubi presentibus legatis Romanorum, omnes episcopi rebelles imperatori deponendi iudicantur, ceteri vero anathemate, ut videbatur, condempnantur. Ibi etiam communi consensu atque consilio constituta est pax Dei. Ekkeh. Chron. in: MGH SS 6, 206. u. Ann. Saxo. l. c. 723;

Heinricus imperator Mogunciae regali et synodali Conventu coacto, exigit ab omnibus, ut Hildibrandi depositionem et Goicberti ordinationem subscripto approbent. Cui aliqui manu et ore faventes, corde tamen Hildi brando adherebant. Sigeberti Chr. in: MGH SS 6, 365;

Dum Romae haec geruntur, interim fautores Heinrici Mogontiae contrahunt concilium malignantium; in quo proferunt inauditum omnibus retro saeculis judicium, papam Gregorium per omnia catholicum, ipsi ab ecclesia abdicati abdicantes, omnesque sequaces eius ipsi damnati sub anathemate damnantes. Vita Altmanni episcopi Patav. in: MGH SS 12, 233;

Wizelo, ipsius civitatis episcopus, hanc synodum regebat, qui Hildebrandum, qui et Gregorius, depositum pronunciabat. Ann. St. Disibodi. in: MGH SS 17, 9. u. Böhmer, Fontes III, 193;

Sed his ita gestis, deinde indicta est Synodus apud Moguntiam secunda hebdomada post Pascha secundnm constitutionem sedis apostolicae, ubi convenerunt cum imperatore legati ipsius sacrosanctae et sedis apostolicae, Petrus scilicet episcopus, Portuensis ecclesiae, et duo cardinales Romanae ecclesiae .. Praesidebant quoque huic sinodo Wezelinus Moguntiae ecclesiae archiepiscopus, et Eilberdus Trevirensis archiepiscopus atque Sigeuinus Coloniensis archiepiscopus. Liemarus autem Premensis archiepiscopus, quia non poterat adesse, miserat illuc legatos suos sua vice, promittens, se ad omnia consensurum quae pertineant ad fidem catholicam, et ad pacem atque unitatem ecclesiae. Reliqui vero episcopi qui illic tum fuerunt, hi sunt, quorum nomina subscripta. ... Isti XV praeferentes nomen sacerdotii saepe antea admoniti, nunc autem regulariter vocati, quia noluerunt ad pacem Christi et ecclesiae reverti, ex authoritate sedis apostolicae sunt dejecti atque damnati.. Ecce Wigbertus, qui et Clemens papa, cujus doctrina certe est apostolica, et cujus scripta vere sunt catholica, sicut didicimus ex illa, quam tractare suscepimus epistola, qnae scriptor illius pervertere molitur interpretatione falsissima, sicut probabimus in sequenti libro: ille, inquam, Clemens papa, inscribitur falso fur atque haereticus, ab homine iniquo et doloso ... Igitur Clemens papa cupiens gregem Domini, et oves Christi, ex rapina ac devoratione bestiarum agri eripere, et quod perierat quaerere, quod infirmum, consolidare, et quod aegrum erat, sanare: quod fractum, alligare: et quod abjectum erat, reducere: constituit apostolica authoritate supradictam synodum fieri in regno Theutonico, apud metropolim civitatem Moguntiae, ut ageretur ibi de fide catholica et pace ecclesiarum atque concordia. Ideoque aderat ibi omnium consensus episcoporum de omni catholica ecclesia, in quorum alternis cordibus vivit spiritalis amor et gratia: ut sicut unitatem tenere firmiter et vindicare debent, maxime episcopi, qui in ecclesia praesident, ita episcopatum quoque unum atque indivisum probent. Aderat etiam imperator Henrichus, praecipue author hujus synodi: quia nihil tutum neque firmum poterit esse in his, quae sunt ejusmodi, nisi defendat et probet ea regalis authoritas pro majestate imperii. Walram Naumb. De unitate eccl. conserv. in: Freher, SS. R. G. ed. Struve. I, 287‒290.

Vergl. Waitz, Die Ann. St. Albani. in: Nachrichten v. der Göttinger Universität. 1857. S. 56; Hefele-Hergenröther, Conc. G. V, 163 flgde. Giesebrecht, Kaisergeschichte III, 594 flgd. Berger, Zur Kritik der Streitschrift De unitate eccl. conserv. 16; Ewald, Walram von Naumburg. 16.

Quellenansicht

Keine

Metadaten

Personenindex

• Papst: Clemens III. [1080-1100] (Nennung)
• Mainz: Wezilo [Eb. 1084-1088] (Nennung)
• König: Heinrich IV. [1056-1105] (Nennung)
• Papst: Gregor VII. [1073-1085] (Nennung)