Böhmer/Will, Regesten (706-1288)

5045 Quellen in dieser Liste. Sie sehen die Quelle 4004.

BW, RggEbMz 34 Nr. 001

Datierung: ca. Mai bis Juni 1249

Quelle

Ohne Aussteller, Empfänger und Empfangsort

Archiv: Böhmer/Will, Regesten

Weitere Überlieferung:

Geographische Bezüge:

KML Visualisierung

Inhalt

Kopfregest:

Erhebung Erzbischof Christians II. zum Mainzer Erzbischof.

Vollregest:

Cui [Sifrido] Cristanus maior prepositus Maguntinus successit. Ann. Erphord. in: M. G. SS. XVI, 36 u. Böhmer, Font. II, 408; Gudenus, C. d. I, 607;

Cui [Syfrido] successit Christianus huius nominis secundus. Ann. Mogunt. in: M. G. SS. XVII, 2; Jaffé, Mon. Mog. 709; 1249.

Sigefridus magnus archiepiscopus Moguntinensis moritur ........ cui succedit Christianus secundus. Ann. breves Worm. in: M. G. SS. XVII, 76.

Consedere rursum fratres ecclesiae Maguntinensis, eligunt suum prepositum nomine Christianum, qui a cunabulis fuerat in ipsa ecclesia enutritus. Christiani Chron. Mogunt. in: Jaffé, Mon. Mog. 698, Böhmer, Font. II, 270 u. M. G. SS. XXV, 248;

Anno Domini 1249 Sifridus Mogontinus in Pinguia moritur et Mogoncie sepelitur. Quo defuncto, bellis undique adhuc frementibus et crudelitate predonum in depopulacionibus ecclesiarum, civitatum et villarum adhuc ingravescente, prospexit de excelso sancto suo Dominus et de celo in terram aspexit, ut audiret gemitum compeditorum in eo, videlicet quod clerus Mogontinus ad pastorem et rectorem eiusdem sedis elegit fide et opere Cristianum, qui omnibus viribus suis studuit ecclesie, cui preesse debuit, pacem providere, revolvens animo illud dictum Salvatoris: »beati pacifici quoniam filii Dei vocabuntur«. Chron. Sampetr. ed. Stübel. in: Geschichtsqq. der Prov. Sachsen. I, 82;

Clerus autem et populus Moguntinensis pastore suo destituti in tante tempestatis turbine, celeri et sano usi consilio, oculos suos dirigentes in archiepiscopum Coloniensem, ipsum unanimiter et concorditer in suum archiepiscopum postularunt. Qui Coloniensis archiepiscopus super morte archiepiscopi animo dolens, ad regem properat, exceptusque a clero et populo Moguntinis cum incredibili affectione et reverentia tanquam defensor patrie desideratus, gratias egit lepide singulis et universis; in neutram tamen partem vir constans et circumspectus declinavit, nec oblatum honorem admittendo nec refutando, mentem domni pape super hoc censuit requirendam. Domnus autem papa, licet a nunciis viduate ecclesie solerter et sollicite pulsaretur, decrevit in tali necessitatis articulo duas personas in tam famosis sedibus archiepiscopatuum sancte ecclesie plus valere quam unam, persuasitque Coloniensi suo consilio acquiescere. Et sic de ipsius archiepiscopi conniventia prepositus Moguntinus provecte etatis, moribus et sobrietate conspicuus, Moguntie in archiepiscopum est promotus. Ann. St. Pantaleonis Colon. in: M. G. SS. XXII, 545.

Vergl. B F, Reg. imp. V, nr 4979a; Ulrich, Gesch. des Königs Wilhelm von Holland. 50; Kritische Bearbeitung d. Gesch. d. thüring.-hess. Erbfolgekrieges Von Ilgen und Vogel. in: Zeitschrift für hess. Geschichte. Neue Folge. X, 274.

Bezüglich der Zeit der Erhebung, Bestätigung und Investitur des Erzbischofs vergl. die Einleitung.

Quellenansicht

Keine

Metadaten

Personenindex

Ortsindex

Zitierhinweis:

BW, RggEbMz 34 Nr. 001, in: Die Regesten der Mainzer Erzbischöfe, URI: http://www.ingrossaturbuecher.de/id/source/16592 (Zugriff am 29.03.2024)