Böhmer/Will, Regesten (706-1288)

5045 Quellen in dieser Liste. Sie sehen die Quelle 2088.

BW, RggEbMz 30 Nr. 043

Datierung: 1165

Quelle

Ohne Aussteller, Empfänger und Empfangsort

Archiv: Böhmer/Will, Regesten

Weitere Überlieferung:

  • Böhmer/Will, Regesten mit Verweis auf: Siehe Angaben im Text.

Inhalt

Kopfregest:

Kaiser Friedrich lässt die Mainzer Besitzungen in Thüringen, Hessen und dem Rheingau durch den Landgrafen Ludwig von Thüringen verwüsten.

Vollregest:

Hoc anno maxima clades oppressit episcopatum Mogontinum, destructis castellis Rusteberc, Horburc [Rusteberg u. Harburg auf dem Eichsfeld], Amanaburc [Amöneburg in Hessen], Bingen subverso etiam muro Erphesfurd a Loodwig provinciali comite. Ann. S. Petri Erphesfurd. in: M. G. SS. XVI, 23 (Chron. Sampetr. ed. Stübel in: Geschqq. d. Provinz Sachsen. I, 33.);

... quapropter Lantgravi [Ludovici de Thuringia] predicti milites cum valida manu Pinguiam et adiacentia loca, que de dominio erant ecclesie Moguntine, adorsi, ferro, flammisque omnia deuastant, terramque ringauwie hostiliter intrantes, Rudesheim et Gysenheim, cum villulis circumcirca, furibunda strage multorum, qui sibi restiterant, funditus euertunt, nullo vel sexus vel etatis, aut dignitatis habito discrimine, in qua strage nec locis venerabilibus ullus honor, nec hominum Domino famulantium reverentia habita fuit. Insuper et claustrum novum in Eberbach, cuius monachi partibus Alexandri predicti faventes, Friderici facinora et precepta contempserant, eisdem cum abbate profligatis cessit miserabiliter in predam militum predictorum, qui cunctis ibidem direptis, et inter semet divisis, Domum Sanctorum fecerunt speluncam latronum; que vero et qualia tunc in eadem vicinia perpetrata fuerint, edicere longum et tediosum foret. Sed Deus, qui sibi confidentium corda non aspernatur, modum hys tribulationibus posuit. Elapsis enim tribus hebdomatis habitatores de Pinguia et Ringawia, adsumptis et coadunatis, qui sibi de terra palatini in auxilium venerant, pene innumerabilibus predicti Lantgravii milites fugarunt, multis occisis, et plurimis eorum captivatis, in qua fuga unum, quod contigit dignum memoria non oportet reticere. Unus enim de militibus eiusdem lantgravii etc. Narratio de rebus aeorum Mog. in: Bodmann, Rheing. Alterth. 886; Schaab, G. von Mainz. III, 332; Böhmer, Font. IV, 364. [Diese Narratio ging mit anderen M. SS. des Mainzer Domkapitels i. j. 1792 verloren.]

Aus einer handschriftlichen Geschichte des Klosters Eberbach, welche sich in Habels Besitz befand, teilt der Verfasser des Artikels »Konrad von Wittelsbach« im Katholik, Neue Folge I, 20 Note 1 folgende Stelle mit: Anno domini 1166 (sic) Conradus archiepiscopus eiectus est de suo episcopatu, eo quod idolum imperatoris noluisset adorare, et Christianus in locum eius surrogatus. Everhardus quoque abbas Eberbacensis fugit ad St. Anastasium, claustrum grisei ordinis, quod situm est prope Romam; multi etiam monachorum et conversorum fugierunt in Claram vallem et ad alia diversa loca, quia idola imperatoris cogebantur adorare. (Die Handschrift ist in Quart; Papier; 6 Blätter; geht bis 1484.)"

Vergl. Varrentrapp, Christian I. von Mainz 45.

Quellenansicht

Keine

Metadaten

Zitierhinweis:

BW, RggEbMz 30 Nr. 043, in: Die Regesten der Mainzer Erzbischöfe, URI: http://www.ingrossaturbuecher.de/id/source/14509 (Zugriff am 19.05.2024)