Böhmer/Will, Regesten (706-1288)

5045 Quellen in dieser Liste. Sie sehen die Quelle 1958.

BW, RggEbMz 29 Nr. 026

Datierung: 25. Dezember 1155

Quelle

Ohne Aussteller, Empfänger und Empfangsort

Archiv: Böhmer/Will, Regesten

Weitere Überlieferung:

  • Böhmer/Will, Regesten mit Verweis auf: siehe Angaben im Text.

Inhalt

Kopfregest:

Hoftag in Worms, auf welchem der Kaiser den Pfalzgrafen Hermann und den Erzbischof Arnold als Landfriedensbrecher zum Hundetragen verurteilte; der Pfalzgraf und seine Anhänger sowie die Parteigenossen des Erzbischofs mussten ihre Strafe wirklich abbüßen.

Vollregest:

Ad hanc curiam [Wormaciam] Arnaldus Maguntinus archiepiscopus et Hermannus palatinus comes venientes, de hoc quod absente principe terram illam, ut supra dictum est, praeda et incendio perturbarant, in causam ponuntur, ambobusque cum complicibus suis reis inventis, alteri ob senii morumque gravitatem et pontificalis ordinis reverentiam parcitur, alter poena debita plectitur. Ottonis Frising. Gesta Frider. Lib. II. in: MGH SS 20, 412;

Quippe vetus mos est, ubi si quis Rege remoto,
Sanguine, vel flamma, vel seditionis apertae
Turbine, seu crebis regnum vexare rapinis
Audeat: ante gravem quam fuso sanguine poenam
Excipiat, si liber erit, de more vetusto
Impositum scapulis ad contigui Comitatus
Cogatur per rura canem confinia ferre,
Sin alius, sellam. Cuius dispendia poenae
Ille Palatinae Custos celeberrimus aulae
Non potuit vitare Comes, cunctisque videndus
Portavit scapulis passus plus mille latrantem.
Hanc quoque tunc alii simili pro crimine poenam
Sustinuere decem Comites, totidemque coacti
Foeda tulere canes generoso pondera collo.

Guntheri Ligurinus (Lib. V.)‒ ed. Spiegel. 112.

Hermanus comes palatinus Reni post longam guerram inter se et episcopum Moguntinum in pace moritur. Chron. montis sereni. in: MGH SS 23, 151;

Rex nativitatem domini Wormacie celebravit. Ubi Hermannus Palatinus comes et Emicho comes de Lynengen et Godefridus de Spanheim et Henricus de Kazzenelenbogen et Conradus comes de Kirberg, Henricus comes de Didissen et alii ex parte predicti Hermanni canes portave runt, et sic dominus Arnoldus archiepiscopus ab excommunicatione eos absolvit. Ex parte vero episcopi canes portare quidem ceperunt Ludewicus comes de Lohim et Wilhelmus comes de Glizberg et alii, sed ob reverenciam archiepiscopi cessare ab imperatore iussi sunt. Ann. Disib. in: Böhmer, Fontes III, 213 u. MGH SS 17, 29;

Interea victorissimus triumphator Fredericus Romanorum imperator, de Italia ‒ imperialis diadematis consecratione percepta ‒ rediens, omnes illos sacrilegos coram se, Wormatie responsuros domno episcopo, evocavit. Ubi in presentia totius curie, omnesque in faciem suam ad pedes reverentissimi pontificis corruentes, iuxta quod scriptum est: Et inimici eius terram lingent, in cinere et cilicio satisfacientes, penas tanto facinori congruas dederunt; et vindictam, que vulgo dicitur harnescharre, in medio hiemis horridissimi temporis quilibet in ordine suo secundum suam dignitatem vel conditionem nudipes ad terminum usque statutum pro gratia tanti pontificis recuperanda proprio collo congestans; in primis Hermannus palatinus comes Reni, sicut principalis tanti flagitii auctor, canem per medium lutum portans. Alii sellam asinariam, alii subtellarium instrumentum, alii secundum suam convenientiam alia, rigidis plantis algentibusque, totius in conspectu ferebant concilii. Vita Arnoldi. in: Böhmer, Fontes III, 277 u. Jaffé, Mon. Mog. 615.

Vergl. Wachter, G. v. Thüringen u. Obersächs. G. II, 168; Buchinger, Otto d. Gr. in: Abhdlgen d. bayer. Akad. Bd V, Abth. I, 44; Prutz, Studien z. G. Kaiser Friedrich I. Bd I, 15. u. Prutz, K. Friedrich I. . Bd I, 330; Grotefend, Der Werth d. Gesta Friderici des Otto v. Freising. 63; Franklin, Reichshofgericht. I. 76; Baumbach, Arnold v. Selehofen. 41.

Quellenansicht

Keine

Metadaten

Zitierhinweis:

BW, RggEbMz 29 Nr. 026, in: Die Regesten der Mainzer Erzbischöfe, URI: http://www.ingrossaturbuecher.de/id/source/14340 (Zugriff am 20.05.2024)