Böhmer/Will, Regesten (706-1288)

5045 Quellen in dieser Liste. Sie sehen die Quelle 1322.

BW, RggEbMz 24 Nr. 050

Datierung: ca. 20. Mai 1105

Quelle

Ohne Aussteller, Empfänger und Empfangsort

Archiv: Böhmer/Will, Regesten

Weitere Überlieferung:

  • Böhmer/Will, Regesten mit Verweis auf: Vergl. Hefele-Hergenröther, Conc. G. V, 251; Giesebrecht, Kaisergeschichte III, 708 u. 1143; Zell, Gebhard v. Zäringen, Bischof zu Constanz. in: Freiburger Diöcesanarchiv. I, 395; Druffel, K. Heinrich IV u. seine Söhne. 34; Förstemann, Histor. Nachrichten von Nordhausen. 222; Scheffer-Boichorst a. a. o. 46.

Geographische Bezüge:

KML Visualisierung

Inhalt

Kopfregest:

Synode der päpstlichen Partei in Nordhausen unter dem Vorsitz Erzbischof Ruthards von Mainz.

Vollregest:

Interim vero visum est eidem Gebihardo apostolicae sedis legato, et Ruothardo, pontifici Mogontino, in ebdomada ante pentecosten habere concilium in Turingia, in loco qui dicitur Northusun, et ecclesiam quantum potuissent ad pristinum revocare statum, et antiquam patrum regulam ibi recitare; scilicet invasores episcopos, nec non et eos qui tunc temporis intraverant symoniace, vivos deponere, et sepultos effodere, et ab eis ordinatos manus inposicionem a catholicis recipere, et uxoratos clericos nullum divinum officium celebrare. Ann. Hildesh. in: MGH SS 3, 108;

A quibus (Saxonibus) honorifice susceptus, (rex) et in Quitilingeburg pascha celebrans, in brevi universis Saxoniae civitatibus potitus, et optimatibus est dignitate regia satis honoratus. Consilio tamen atque ministerio Ruothardi Mogontini atque Gebehardi Constantiensis episcopi, responsalium scilicet domni Paschalis papae, totam Saxoniam Romanae aecclesiae communioni reconciliavit, episcopis vero atque clericis Conventum generalem in villam regiam quae Northusun dicitur 4 Kal. Junii, ubi super aecclesiasticae institutionis jam depravata disciplina tractaretur, iudixit. In quo concilio super sententiis instantibus patrum decretis primo relectis, quaeque poterant ad presens laudabiliter corrigebantur, quaedam vero, quae ad graviora videbantur, ad apostolicam audientiam differebantur. Symoniaca quippe heresis patrum consuetudine condempnata, Nycholaitarum quoque fornicaria commixtio ibidem est ab omnibus abdicata; ieiunium mensis Marcii prima ebdomada quadragesimae, ieiunium vero mensis Junii in ipsa ebdomada pentecostes Romano more celebrandum, a prescriptis presulibus apostolica auctoritate indicitur, et pax Dei confirmatur; his vero qui a pseudoepiscopis fuerant consecrati, per catholicam manus impositionem reconciliatio proximo ieiunio danda fore promittitur. Als der junge König erklärte, dass er sich nur zum Wohl der Kirche gegen seinen Vater erhoben habe und dass er sich demselben gern unterordne, wenn er sich dem hl. Petrus unterwerfe, erntete er den Beifall der menge, voce magna kyrieleyson declamans. Eadem hora Uto Hildinesheimensis et Heinricus Padrebrunnensis ac Fridericus Halberstatensis presules, vestigiis metropolitani prostrati, ipsius atque regis astantis totiusque presentis aecclesiae testimonio, apostolicae se dedunt oboedientiae. Quorum etiam commissa nihilominus iudicio reservantur, sub officii sui tantum suspensione. Ekkehardi Chron. univers. in: MGH SS 6, 227;

Habitoque in villa regia Northusen episcoporum Conventu, praesidente Rothardo Mog. aeo, qui a sede propria jam per multum temporis a rege pulsus fuerat, symoniam aliaque Romanae ecclesiae contraria condempnavit. Ottonis Fris. Chron. in: MGH SS 20, 252.

Eodem anno Conventus principum fit in Northuson et ibi iuvene rege praesidente Ruothardus Magontinus archiepiscopus et Gebehardus Constantiensis episcopus, sedis apostolicae legati, multis capitulis recitatis, simoniacos a sancta aecclesia eliminandos censuerunt. [Quare Fridericus Halverstadensis, Uodo Hildenesheimensis et Heinricus Patherbrunnensis se subiecerunt. Legati vero statuerunt,] quod ordinati a praedictis episcopis possint ordinibus seu executioni ordinum restitui per manus impositionem; set restitutio episcoporum iudicio sedis apostolicae reservata est. At si ab aecclesiis, quibus quocunque modo praeerant, bonum testimonium vivendo mereri studerent, locus veniae non denegatur. Etiam ibidem fuit declaratum auctoritate apostolica, sicut ieiunium quatuor temporum quadragesimae debeat observari. Ann. Patherbr. ed. Scheffer-Boichorst. 110. (Ann. Hildesh. in: MGH SS 3, 108.)

Quellenansicht

Keine

Metadaten

Personenindex

Ortsindex

Körperschaften

Zitierhinweis:

BW, RggEbMz 24 Nr. 050, in: Die Regesten der Mainzer Erzbischöfe, URI: http://www.ingrossaturbuecher.de/id/source/12087 (Zugriff am 26.04.2024)