Suchergebnisse

Ihre Suche hat 509 Treffer ergeben. Sie sehen Treffer 27.

BW, RggEbMz 30 Nr. 428

Datierung: 25. Oktober 1200 ?

Quelle

Ohne Aussteller, Empfänger und Empfangsort

Archiv: Böhmer/Will, Regesten

Weitere Überlieferung:

  • Böhmer/Will, Regesten mit Verweis auf: Siehe Angaben im Regest.

Inhalt

Kopfregest:

Erzbischof Konrad I. von Mainz stirbt.

Vollregest:

... ipse vero infirmitate preventus aput oppidum Rietvelt diem clausit extremum. (Cod. Novimont.). Chunradus Mog. aeus obiit. (Ann. Garst.) Contin. Admunt. in: M. G. SS. IX, 589; Contin. Claustroneob. l. c. 620; Ann. St. Rutberti Salisb. l. c. 779; 1200.

Conradus archipresul Moguntinus moritur. Ann. Zwifaltenses l. c. X, 57; Litem finisset, nisi mors hunc falce tulisset. Ann. Zwifalt. major. l. c. Ann. br. Worm. l. c. XVII, 75; Ann. Mog. l. c. XVII, 2; Böhmer, Font. II, 249 und Jaffé. Mon. Mog. 708;

Obiit Conradus Mog. aeus, de Antiochia reversus. Ann. Stad. in: M. G. SS. XVI, 353.

Postulaverat etenim [Chunradus], ut a diuturnitate languoris vel cita evasione vel beneficio saltem mortis absolveretur. Qui mox antequam sedem suam attingeret, morte intercedente optinuit, quod petivit, beati meritis Erminoldi. Vita Erminoldi. in: M. G. SS. XII, 490;

Anno domini incarnationis mcc Moguntinus, pace reformata inter fratres, regressus ad partes Austrie, in territorio Pataviensi carnis debitum solvit. Episcopus autem Wolferus predicte civitatis iam defunctum suscepit et exequias celebravit, et corpus cum magno comitatu Moguntiam devexit. Ann. Colon. max. in: M. G. SS. XVII, 809 und Böhmer, Font. II, 335 (Godefr. Col.);

... Et hoc fecisset, si mortis debitum non solvisset. Gravi enim aegritudine fatigatus est et cum de die in diem se convalescere speraret, subito et insperata morte praeventus Deo spiritum reddidit 1200. Audita morte aei, dux Bavarie, filius fratris eius, omnem thesaurum et ornatum, quem in casulis et infulis et cappis habuit copiosum et ecclesiae donare deposuerat Moguntinensi, abstulit violenter. Christiani Chron. Mog. in Böhmer, Font. II, 267, Jaffé, Mon. Mog. 695 u. M. G. SS. XXV, 246; (Vergl. Häutle, Kleine Beiträge zur Bayerischen u. Wittelsbach. G. 100)

Item 1200. Obiit Conradus aeus Mog. Annales Mog. in: Böhmer, Font. III, 140, Jaffé, Mon. Mog. 708 u. Böhmer, Wittelsb. Reg. 4;

Cunradus Mog. aeus obiit 8 kal. Novembr. Chron. reg. Col. contin. prima. in: M. G. SS. XXIV, 5;

Conradus Mog. aeus de peregrinatione transmarina rediens, non biennio supervixit. Qui dum ante paucos obitus sui dies languens ad mensam comesturus consedisset, paululum obdormiens et in ecstasi factus, repente turbatis vocibus exclamavit indignum esse, ut dominus Sifridus de Eppinstein tales iniurias praesumeret irrogare. Cumque querelas iteraret et circumstantes de qualitate iniuriarum eum interrogarent, manum ad sinum reducens, numquid, ait, non videtis, quam dedecorosa profusione vestem meam contaminaverit? Qui statim ad se rediens, futuri schismatis maculam ecclesie sue per ipsum Sifridum inferendam significari predixit. Mortuo denique ipso etc. Chron. montis sereni. in: M. G. SS. XXIII, 168. (Vergl. Abel, Philipp der Hohenstaufe. 127; Winkelmann, Philipp v. Schwaben u. Otto v. Braunschweig. I, 190.)

Cunradus Mog. aeus obiit, quo tumulato in electione pontificis dissensio facta est. Chron. Sampetrin. ed. Stübel in: Geschichtsqq. d. Provinz Sachsen. I, 46;

... Ad cuius rei confirmationem, ut dictum est, Moguntinus ad Herbipolensem ecclesiam properavit. Plenus dierum cum fine bono, vi et acumine sintomatum invalescentibus, coram multis testibus in mensa residens diem clausit extremum. Historiae (Ann.) Reinhardsbr. ed. Wegele in: Thüring. Gqq. I, 88; Anno 1200.

Hoc anno dedicatum est monasterium loci istius [Weihenstephan] .. Idem dominus Kunradus aeus, paucis interiectis diebus, diem ultimum clausit, et ad sedem suam deportatus ibidem sepulturae traditus est. Excerpta ex vetust. Kalend. Weihensteph. in: Pez, SS. rer. Austr. II, 402; Meichelbeck, Hist. Fris. IIa, 385. M. G. SS. XIII, 55.

Todestag:

XIII kal. Nov. (Oct. 20) Chunradus Mog. Aeus. Necrol. Admont. in: Pez, SS. r. Aust. II, 194 (Vergl. Mon. G. SS. IX, 589); iii id. Oct. (Oct. 13).

O. Conradus Mog. aeus tres marcas in Richilinchusen quas dat obedientiarius de Sleida. Necrol. eccl. maior. Col. in: Lacomblet, Archiv. II, 18 u. Böhmer, Font. III, 343; VIII kal. Nov. (Oct. 25)

Ob. Conradus aeus. Ausz. aus d. Todtenbuche des St. Marienstifts zu Erfurt. in: Mone, Anzeiger. 1835, S. 145 u. Ztsch. f. d. G. d. Oberrheins. IV, 256; 29 Sept. Chunradus aeus Mog. Necrol. von St. Peter in Salzburg. ed. Meiller in: Archiv f. Kunde Oesterr. Geschqq. XIX, 278;

... in territorio Pataviensi carnis debitum solvit, in vigilia Simonis et Judae. (Oct. 27) M S. in: Joannis, Rerum Mogunt. I, 581. und bei Calles, Ann. Austriae II, 161;

... naturae debitum solvit VI Cal. Nov.

In bezug auf den Ort (Riedfeld zwischen Nürnberg und Würzburg bei Neustadt a. d. Aisch. Vgl. Lehnes, Geschichtliche Nachrichten von etc. Riedfeld. 1833), an welchem Konrad von dem Tod ereilt ward, schließen wir uns vollkommen den Ausführungen Abels (K. Philipp 348, Note 14) und Winkelmanns (Philipp v. Schwaben. I, 190, Note 1) an, aber gegen das Datum (Oct. 27) haben wir im Hinblick auf die Nachrichten des Necrol. Admont. und des Totenbuchs von dem Marienstift zu Erfurt einiges bedenken. Uns will VIII kal. Nov. das richtigste erscheinen, und wir glauben, dass mit dieser Angabe auch das XIII kal. Nov. des Admonter Necrologs in Harmonie zu setzen ist, indem doch nichts leichter in der Schrift vorkommen kann, als die Umänderung von VIII in XIII; das Datum Oct. 25 würde dann auch der Angabe in vigilia Simonis et Judae (Oct. 27) nahe kommen. Diese letztere Datumsangabe verliert namentlich dadurch viel an Beweiskraft, dass sie in Verbindung mit der Nachricht von dem Tod Konrads im Passauer Sprengel, welche unglaubhaft erscheint, auftritt. Vergl. May im Oberbayerischen Archiv. XXX, 255.

Bei dem Begräbnis Konrads war König Philipp gegenwärtig. Dieser schreibt in einem Brief an Papst Innocenz III: Contigit autem post mortem Conradi Mog. aei nos venisse Maguntiam et eius interesse sepulture. Böhmer, Reg. imp. 1198‒1254. S. 12.

Über die Stelle, an welcher Konrad in der Domkirche beigesetzt wurde, bestand seither eine Vermutung, indem Helwich in den Noten zu Christiani Chron. in: Joannis, Rerum Mogunt. II, 121 bemerkt: Quo autem in loco reconditus quiescat, non constat; verisimile autem videtur ipsum in choro ferreo [über diese Bezeichnung gibt Aufschluss F. Schneider, Vom Mainzer Dom. in: Correspondenzblatt des Gesammtvereins. 1874. Nr. 4, S. 28.]. Vergl. Falk, Die Kunstthätigkeit in Mainz. Buchinger in: Abhdlgen d. bayer. Acad. VI, 165, Note überträgt diese Note auf Christian. Neuerdings nun hat Fr. Schneider in seiner Schrift »Die Gräberfunde im Ostchore des Domes zu Mainz.« S. 48‒50 nachgewiesen, dass sich die Grabstätte Konrads nicht mehr feststellen lässt.

Quellenansicht

Keine

Metadaten

Zitierhinweis:

BW, RggEbMz 30 Nr. 428, in: Die Regesten der Mainzer Erzbischöfe, URI: http://www.ingrossaturbuecher.de/id/source/15157 (Zugriff am 16.04.2024)